Merhaba saygıdeğer Hakkâri Objektif Haber okuyucuları. Sizleri en kalbi duygularımla selamlıyorum.

   Bugün ki yazımda “vefa” ya yer vermek istedim. Değerli okuyucularım sizlere öncelikle vefa kelimesinin anlamlarını açıklamak istedim. Vefa: sözlük anlamı olarak bir şeyi yerine getirmek, sözünde durmak ve sadakat göstermek gibi anlamlara gelir. Vefa ne demek anlamı ise; görülen iyilikleri unutmama, bize bu iyiliklerde bulunanlara yardım etmek veya karşılık vermektir. Toplumda karşılaştığım insanların çoğunda vefanın sadece bir semtin adından ibaret olduğunu söylerlerdi. Oysaki vefa küçücük bir semti bile yüreğindeki kocaman sevgiyle büyüten değil midir?

En büyük vefakârlık kâinatın yaratıcısı olan Allah (C.C)’ı tanımak verdiği sayısız nimetlerin kıymetini bilmek ve kulluk görevimizi yerine getirmektir.

Vefa nedir bilir misin?

Vefa doğruluktur, sadakattir,

Vefa paylaşmaktır, fedakârlıktır,

Vefa sonsuza dek ayrılmamaktır…

Vefalı olmak unutmamak değildir. Dostunu, kardeşini, aynı yol arkadaşını bir ömür sırtında taşımaktır, ekmeğini paylaşmaktır. Sevgidir, dostluktur. Vefa hak etmektir. Sevdiğini bir ömür bırakmamaktır. Tatlı bir rüzgârda kuruyan bir yaprak olmaktır. Arkanda bıraktığını yabana atmamandır, sahip çıkmaktır. Dostluğunu pekiştirmektir. Beraber kurulan hayallere ihanet katmamaktır. Kişisel çıkarlara tutsak olmuş bir hoyrat olmaktan çıkmalı, sadakati bir miras gibi sonsuza dek devam ettirmelidir. Hastalıkta şifa olmaktır. Ahde vefa peygamber sünnetidir. Adil hareket edip doğru yolu bulmaktır. Anlaşmaktır, sözleşmektir. Vefa büyük bir kelimedir çoğu cümlede bunu kaldıramayan öznelerle doludur.

Dostlarını daima vefa ile hatırla…

Arayan sen ol, bulan sen; Tanıyan sen ol kucaklayan yine sen…

Kula vefası olmayanın, Hakk’a vefası olmaz…!!

(Hz. Mevlana)

Çok zor değil aslında vefalı olmak. Dostun gönül hatırını sormak, hatır naz olmak. Bir ihtiyacının eksiğinin olup olmadığını sormaktır. Ahde vefa yüreğimizde yaşamalı ve yaşatılmalıdır. Dostluklar arkadaşlıklar bir miras gibi saklanmalı. Dostunun, sırdaşın ve arkadaşın kıymetini tabutu omuzlarda taşırken anlarız. Oysaki vefalı bir dost her zaman sırtında taşımasını bilen, bunu bir ömür sürdüren değil midir? Vefalı bir dost yapılan iyiliği unutmaz, minnettar olmayı başarır ve teşekkürü, gerektiğinde bir erdemlik örneği olan özür dilemesini bilir. Çünkü onun için yapılan küçücük bir iyiliği bile bir ömür boyu hafızasından silmemektir vefa. Bir gece yarısı kendini bir boşlukta hissettiğin zaman dostun sesine ihtiyaç duymaktır. Hastalıkta ölümde yanında bulduğun ilk kişidir vefa. Küçücük bir sevgiden tarifi anlatılmaz bir busedir vefa.

Kısacası küçük bir dokunuştur vefa…

Vefa doğuştan değil, sonradan kazanılmış erdemdir. Aynı sokaktaki komşumuzun sevinciyle coşup kederiyle hüzünlendiğimiz o vakitler geride kalmamalı. O duyguların aynı samimiyet içerisinde devam etmesi gerekir. Çünkü insanı duyarlı yapan kendi içinde hissettiği vicdanı ve gösterdiği vefalı samimiyetidir. Vefa duygusu saf, tertemiz, pırıl pırıl katışıksız bir sevgidir. Saygıyla, merhametle ve vicdanla beslenen bir güzel duygudur. Mayasında vefa olan dostluklar kalıcıdır, süreklidir. Nitekim sözün ustaları der ki; ‘vefa ile dostluk ikiz kardeştir. Cömertlik olmayınca malın, vefa olmayınca dostluğun hayrı yoktur.’ Vefa göremesen de anmaktır. Hayatına dokunmuş bir öğretmenini, bir büyüğünü mesela her gün elinden tutup seni okula götürüp getiren anneni veya sana bisiklet sürmeyi ilk öğreten kişiyi hatırlamandır, onu araman ve hatırını sormandır. Bazen hiç tanımasan da yolda görürken güler bir yüzle sokağını temizleyen temizlik görevlisine veya güvenliğini sağlamaya çalışan güvenlik görevlisine selam vermendir vefa. Dahası da var elbette seni kusursuz yaratan Yüce Mevla’ya dua etmendir, şükretmendir vefa. Yazımın sonlarına doğru gelirken Cemil Öksüz’ün o muhteşem şiiri ile veda etmek istiyorum;

Her zaman arzuladığım, saygı, sevgi, aşkta vefa,

Arayıp bulamadığım, dostta vefa, dostta vefa.

Ne dün, ne bugün, ne yarın, belki ömrümde bir defa,

İsterdim ki, görebilsem, dost bildiklerimden vefa...